Steeds meer ouders ervaren moeilijkheden bij de aanpak van (ernstig) probleemgedrag bij hun opgroeiende kinderen.
Soms worden ouders reeds geconfronteerd in de kleutertijd met weerstand en weten niet goed hoe gepast te reageren naar hun nog jonge kind. In deze periode worden kinderen zindelijk, leren ze lopen, praten en eigenlijk alle sociale basisvaardigheden. En soms heeft deze ontwikkeling extra aandacht nodig. Wij denken hierbij bijvoorbeeld aan driftbuien, zijn/haar zin willen doen, niet willen slapen of eten, 'zelf doen', ... En naarmate het kind ouder wordt, komen er steeds meer uitdagingen voor ouder en puber.
Geweld, druggebruik, computermisbruik, schoolweigering, escalerend dwinggedrag, weglopen of suïcidedreigingen maken ouders wanhopig. Ze slagen er niet meer in om duidelijke grenzen te stellen en bij overtreding consequent te reageren. Sommige ouders proberen probleemgedrag aan te pakken door straffend en controlerend op te treden. Ze verzetten zich tegen de eisen van hun kind door te preken, te moraliseren, te verwijten, te dreigen, te roepen en soms door te slaan. Andere ouders geven toe om de lieve vrede. De hoop daarop is echter ijdel. Hoe meer de ouders toegeven, hoe meer het kind zal eisen. Nog andere ouders wisselen af door nu eens te straffen en dan weer toe te geven. Bij ouderparen volgt de ene ouder vaak het toegevende patroon terwijl de andere ouder repressief optreedt. Ouders en kinderen raken hierdoor verstrikt in een spiraal van dwinggedrag waarbij ze mekaar voortdurend negatief bekrachtigen.
Het conflict tussen ouders en kinderen verscherpt, gevoelens van onmacht en hulpeloosheid nemen de overhand.
(Bron:
Frank Van Holen en Johan Vanderfaeillie)
En kinderen zijn juist op zoek naar verbinding, voelen zich veelal kwetsbaar en vaak misbegrepen...
Samen willen we zoeken hoe we terug meer grip kunnen krijgen op onze kinderen, op welke manier we terug aanwezig kunnen zijn. Het belooft veelal een moeilijk traject, waarbij we zullen uitgedaagd worden, waarbij gevoelens van machteloosheid of kwaadheid zullen opduiken. En toch bestaan er wegen naar een mooiere, verbindende relatie met je kind/tiener.
